Ezgi Durmuş: ”Acemice Yaşanan Duyguların Güzelliğine İnanıyorum”

Bugün, hayata bakış açısı, mesleğine olan aşkı ve içindeki yaşama tutkusuyla bize ilham ve ışık olan başarılı yazar, Ezgi Durmuş ile tanıştık! E böylesine güzel ve başarılı bir kadını yakalayıp, onu size anlatmamak olmazdı! Şimdi, bir bardak keyif kahvenizi alın ve ruhunuza ilaç gibi gelecek bu değerli söyleşiyi okuyun! Bakın, ilaç gibi diyoruz, şaka değil!

Keyifle…

• Merhaba Ezgi Hanım, öncelikle sizi biraz yakından tanıyabilir miyiz?

Merhaba, tabi. 1988 Ankara doğumluyum. Lisede aldığım yabancı dil eğitimini Hacettepe Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde tamamladıktan sonra yazmaya olan tutkumu profesyonel hayatıma taşıdım. 2014 itibarıyla birçok kitabın editörlüğünü ve genel yayın yönetmenliğini yaptım. Halihazırda içinde bulunduğum kitap dünyasına yazar olarak dahil olmam ise 2017’de yayımlanan ilk romanım Ya Da Biz Masal Olsak ile oldu.

Harvard Üniversitesi’nde Uzakdoğu ve Doğu Felsefesinde Mutlu Bir Hayatın Yolları ve Yale Ünivesitesi’nde Stresli ve Belirsiz Zamanlarda Duygu Yönetimi üzerine tamamladığım eğitimlerin ardından kişisel gelişim türünde de kitaplar yazmaya başladım. Kariyerime, başladığım yer olan Destek Medya Grubu’nda devam ediyorum.

”Yazar Olmak Kendini Var Etme Biçimlerinden Yalnızca Biri”

• Ne zamandan beri yazıyorsunuz? Yazma serüveniniz nasıl başladı?

Âşık olmamla başladı! İlkokulda bir çocuğa aşıktım ama bir türlü söyleyemiyordum. Oldum olası konuşmayı çok sevmem, tabiatımda yok. Her şeyi yazarak anlatmayı tercih ederim. Baktım konuşamayacağım, dedim bari yazarak anlatayım ben bu çocuğa aşkımı. Doğum gününde ona çok özel bir hediye vermek istedim ve birkaç ay boyunca o küçücük hâlimle gece gündüz demeden onu anlattığım bir kitap yazdım.

O kadar ciddiye almıştım ki bu işi, ailem de tatlı telaşeme ortak oldu ve kitabı sadece bir adet olmak üzere bastırdılar. Kendimi yazarak çok iyi ifade edebildiğimi ve yazdıklarımın başkaları üzerindeki tesirini keşfetmem de bu sayede oldu. O kişiyle şimdi çok iyi arkadaşız, kitap hâlâ onda ve ben o günden beri hep yazıyorum.

• Sizce eli kalem tutan herkes yazar olabilir mi?

Meslektaşım ve dostum Ayşe Ayhan Demir ile yaptığımız yazarlık atölyelerinde ilk dersin, ilk konusu bu! Yazar olmak kendini var etme biçimlerinden yalnızca biri. Hiçbir mesleğin yüceltilmesinden yana değilim, o mesleğin nasıl icra edildiğiyle ilgileniyorum. Herkesin her mesleği yapabileceğini düşünmüyorum.

Resim, müzik, dans gibi yeteneğe bağlı sanat dalları başta olmak üzere her alan için geçerli bu düşüncem. Yazmak da benim için bir yetenek işi. İsteyen herkes yazar olabilir diyemeyeceğim o sebeple. İsteyen herkes yazabilir ama pek tabii. Hatta yazmalı da. Resim yapmak için ressam olmama, şarkı söylemek için şarkıcı olmama, dans etmek için dansçı olmama gerek yok. Yazmak için de yazar olmaya gerek yok. Meslek isimlerini yüceltmemek gerek.

”Okurlar Söylemek İsteyip de Dile Getiremediklerine Rastlıyorlar Kitaplarımda…”

• Yazmak için ne tür donanımlara sahip olmak gerekir?

Bir önceki soruda da cevapladığım gibi; yazmak için, yazmak istemek yeterli. Bunu profesyonel iş olarak yapmak, hayatını yazarak idame ettirmek için ise yetenek, tutku ve çok iyi bir gözlemci olmak gerek diye düşünüyorum. Yaptığımız atölyelerde de söylüyorum; işin teknik kısmını her yerden öğrenebilirsiniz.

Öğrendiğiniz bilgilerle dilbilgisi ve kurgu açısından tertemiz bir hikâye de çıkarabilirsiniz ama içinde sizinle okur arasında görünmez bir bağ oluşturacak o ruh yoksa, yazdıklarınız ‘hatasız bir metin’ olmaktan öteye geçmiyor maalesef.

• Kitap mağazalarda 4 kitabınız var gibi görünüyor ama İntihar Ormanları ve İntihar Ormanı adlı eserlerinizin aynı kitaplar olduğunu fark ettik. Aslında yazmış olduğunuz üç kitap mı var?

Ya Da Biz Masal Olsak, Hep Sonradan, İntihar Ormanı, Hür, Öz. Beş kitabım var. İlk ikisi tükendiği ve artık yeni baskısı yapılmadığı için çoğu insanın ilk ikisinden haberi yok.

”Kendimi, ‘Kendimle Vakit Geçirmeyi Yalnızlık Sanmayacak’ Şekilde Eğitmeye Çalışıyorum.”

• Kitaplarınız neden bu kadar sevildi sizce? Bunun arkasında yatan sır nedir?

Beklentileri karşılamak, bir amaca hizmet etmek, satış algoritmalarına göre kurgu yaratmak, edebi açıdan büyük değer taşıması gibi kaygılarım yok. Bu kaygılardan özgürleştiğinde tam anlamıyla kendini yansıtabiliyorsun ve o samimiyet de karşı tarafa geçiyor bence. Okurlar söylemek isteyip de dile getiremediklerine rastlıyorlar kitaplarımda. Bu da yalnız olmadıklarını hissettiriyor onlara.

Okur-yazar ilişkisinden ziyade, aynı derdi paylaşan iki arkadaş ilişkisine dönüşüyor aramızdaki bağ. Sır diyemem ama sebebi bu olabilir.

• Dışardan bakıldığında bir ‘kendini ve evreni keşfetme’ yolculuğunda gibi görünüyorsunuz, bu doğru mu? Yoga yaptığınız videolardan ve okuyunca farkındalık yaratabilecek paylaşımlarınızdan bu varsayımda bulunduk. Varsayımımız doğruysa, bu farkındalığı ne zaman ve nasıl kazandınız?

Doğru! Çocukluğumdan beri dingin ve empat bir yapım var. Şu an faydasını görsem de çocukken hiç de işime yarar özellikler değildi bunlar. Çocuk dediğin biraz hareketli olur. Ben çocukken bile yaşlı bir ruhtum. Bunu kazanmak için bir şey yapmadım açıkçası, karakterim böyle; ama korumak için hayatıma aldığım ve kattığım her şeyin iyi ve temiz olmasına özen gösteriyorum. Buna yediklerim de dahil, iletişimde olmayı seçtiğim insanlar da…

Kendimi kendimle vakit geçirmeyi yalnızlık sanmayacak şekilde eğitmeye çalışıyorum.

”Sıradan Şeyleri Olağanüstü Bir Şeymiş Gibi Yaşamak Çok Önemli”

• Ezgi Durmuş’a göre hayatta mutlu olmanın formülü nedir?

Beklentisizlik, ilgilendiğin bir hobi&uğraş olması ve her şeyi ritüele dönüştürmek. Kimse kimsenin beklentisini karşılamak için gelmedi bu dünyaya. Bunun bilinciyle yaşadığında hayal kırıklığına uğramıyorsun ve neticesinde de mutsuz olmuyorsun. Sıradan şeyleri olağanüstü bir şeymiş gibi yaşamak da çok önemli.

Sabahları kahve yapmak benim için bir ritüel mesela. Günün ilk kahvesini hep aynı fincanla içerim, kahvemi hazırlarken hep aynı playlist’i açarım… Böyle küçük detaylar yaşadığın ândan daha çok keyif almana sebep oluyor.

• Yazarlar her zaman bize bizi anlatan, hayatı kurgulayarak okuyuculara satırlar arasında yansıtan bazen ütopik bazen de distopik karakterler olurlar. Siz kendinizi hangisinde konumlandırırsınız?

İkisi de değilim. Çok gerçekçi ve sıradan bir karakterim. Olmasını istediğim ya da olmasından korktuğum bir dünyayı değil, içinde bulunduğum dünyayı anlatıyorum. Bu gerçekçilikle de yaşıyorum. Pozitife odaklı ama negatifi de görmezden gelmeyen bir spiritüelim.

”Atölyelerimize Katılan Herkes Yazar Olamaz Belki Ama Mutlaka ‘’İyi ki Katıldım’ Der!”

• Kurucusu olduğunuz bir kulüp var. Yazar Masası. Bu nasıl bir platform? Burada ne gibi etkinlikler gerçekleştiriyorsunuz?

Ayşe Ayhan Demir ile beraber kurduğumuz bir kulüp. İkimiz de sadece moderatörün konuştuğu ve insanların Google’da da bulabilecekleri bilgilerin sanki evrenin sırrıymış ve program bittiğinde o derse giren herkes yazar olabilirmiş gibi sunulduğu atölyelere karşıyız.

Bir şeye karşı olmak yetmiyor, doğrusunu da göstermek gerek. Biz de bu düsturla hareket edip atölyeye katılan herkesin yazar olamayacağı ama herkesin ‘’İyi ki katıldım’’ diyeceği bir format geliştirdik. İçerikleri, konu anlatımı, alıştırma ve ödevleriyle benzeri olmayan bir atölye/kulüp Yazar Masası.

Yazarlık, editörlük, yayımcılıkla ilgili teknik ve uygulama dersleri haricinde hafta boyunca mail üzerinden ‘’Bunu nasıl düşündünüz?’’ dedirten birçok sürpriz etkinliğimiz oluyor. Yazar Masası Instagram hesabından zaman zaman bazı pratikler de paylaşıyoruz. İlgilenenler için takip etmeleri faydalı olabilir.

• Yeni kitabınızı yazmaya başladınız mı? Başladıysanız, konusu üzerine ufak bir tüyo alabilir miyiz?

Başladım, daha doğrusu başladık. Bu kez yalnız değilim; hayata onun baktığı şekilde bakıldığında birçok şeyin daha güzel olabileceğine inandığım sürpriz bir isimle birlikte yazıyoruz kitabı. Konusu için ufak bir tüyo vereyim tabii ki; sonu çok güzel bir yerde bitecek keyifli bir yolculuğa çıkıyoruz.

Ezgi Durmuş: ”Acemice Yaşanan Duyguların Güzelliğine İnanıyorum”

• Son olarak eklemek istediğiniz bir şey var mı? Sizi okuyanlara ve bu röportaj aracılığıyla sizinle ilk kez buluşanlara söylemek istediğiniz bir şey? Ayrıca bu değerli sohbet için de çok teşekkür ederiz!

Asıl ben teşekkür ederim özenle hazırladığınız sorular ve bu güzel sohbet için. Umarım okuyanlar da keyif alır. Ben üzerine fazla kafa yormadan, acemice yaşanan duyguların güzelliğine inanıyorum. Bir şekilde bu sohbete ortak olan herkesin o acemiliği muhafaza etmesini, sevdiklerini ve istedikleri şeyleri kadere de zamana da bırakmamasını diliyorum. Yolumuz kesiştiyse, bunu hayatın bir işareti sayın ve atmaya korktuğunuz adımları atın.

Başarısız olabilirsiniz, hayal kırıklığına uğrayabilirsiniz, sonuca varamayabilirsiniz. Yeter ki ‘’Deneseydim belki olurdu’’ pişmanlığı yaşatmayın kendinize.

Bıraktığımız linkten Ezgi Durmuş’un kitaplarını inceleyebilir veya satın alabilirsiniz: İncele

İlginizi çekebilir: ”Karikatürist Önder Özgenç ile Röportaj!”